سنگ بود كه چوپان هميشه از انها براي آتش درست كردن چاي آماده ميكرد . هر بار كه او اتشي ميان سنگ ها مي فروخت متوجه مي شد كه يكي از سنگ ها مادامي كه آتش روشن است سرد است اما دليل آن را نمي دانست . چند بار سعي كرد با عوض كردن جاي سنگ ها  چيزي دست گيرش شود اما هم چنان در هر جايي كه سنگ را قرار مي داد سرد بود . تا اينكه يك روز وسوسه شد تا از راز سنگ ها آگاه شود . تيشه اي با خود برد و سنگ را به دو نيم كرد . آه از نهادش برآمد .!!!! ميان سنگ موجودي بسيار ريز زندگي ميكرد . رو به آسمان كرد و خداوند را در حالي كه اشك صورتش را پوشانده بود شكر كرد و گفت : خدايا اي مهربان """ تو كه براي كرمي اين چنين مي انديشي و به فكر آرامش او هستي پس ببين براي من چه كرده اي و من هيچ گاه سنگ وجودم را نشكستم تا مهر تو را به خود ببينم .

نظرات شما عزیزان:

روستایی

ساعت7:14---12 آذر 1392

علی آقا عالی بود

رزمجویی

ساعت12:16---4 آذر 1392

[وب سایت]

جالب بود

maryem

ساعت11:28---4 آذر 1392

[وب سایت] - [ایمیل]

خدايا شكرت . خيلي جالب بود

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: